Avet komunizma nije nestala raspadom Komunističke partije u istočnoj Evropi. Kolaps komunističkih režima u Sovjetskom Savezu i Istočnoj Evropi označio je kraj poluvjekovnog hladnog rata između kapitalističkih i komunističkih tabora na Istoku i Zapadu. Mnogi su stoga bili optimistični, vjerujući da je komunizam postao relikt prošlosti.
Tužna istina je, međutim, da je potajno transformirana komunistička ideologija umjesto toga uzela maha i ukorijenila se širom svijeta. Postoje otvoreni komunistički režimi poput Kine, Sjeverne Koreje, Kube i Vijetnama; postoje bivši Sovjetski Savez i zemlje istočne Evrope, gde komunistička ideologija i običaji i dalje imaju značajan uticaj; tu su afričke i južnoameričke zemlje, koje pokušavaju socijalizam pod zastavom demokratije i republikanizma – a tu su i nacije Evrope i Sjeverne Amerike, čija je domaća politika postala domaćin komunističkim utjecajima, a da ljudi toga nisu ni svjesni.
Komunizam stvara ratove, glad, pokolj i tiraniju. Ovo je samo po sebi dovoljno zastrašujuće, ali šteta koju je nanio komunizam ide daleko dalje od toga. Mnogima je postalo sve jasnije da je, za razliku od bilo kojeg drugog sistema u istoriji, ono čemu komunizam objavljuje rat samo čovječanstvo – uključujući ljudske vrijednosti i ljudsko dostojanstvo. Tokom jednog vijeka, komunizam je uspostavio masivne diktature u Sovjetskom Savezu i Kini; izazvao je više od 100 miliona neprirodnih smrti; porobio je milijarde; i doveo je svijet do ruba nuklearnog rata, a time i uništenja. Ipak, još je važnije njegovo namjerno i široko rasprostranjeno uništavanje porodice, njegovo podsticanje društvenog nereda i napadi na moral, a sve to je pogubno za temelje civilizacije.
Šta je, dakle, priroda komunizma? Šta je njegov cilj? Zašto čovječanstvo smatra svojim neprijateljem? Kako se možemo spasiti od njega?